Það er þokumistur yfir svörtu hrauninu og söndunum umhverfis Vík í Mýrdal. Óbeislaður sjórinn æðir yfir svartar sandöldurnar. Drangarnir, ósigrandi mitt í öldurótinu, fylgjast með þegar gamalt og niðurnítt skip birtist utan úr þokunni. Skipið virðist lifandi og líkist öldruðum biskup í gauðrifinni prestshempu. Þetta skip sem eitt sinn rauf einangrun og tengdi byggðirnar og fólkið, er nú á bakaleið til þorpsins Víkur. Þessu samfélagi þjónaði skipið dyggilega í áraraðir en finnur þar nú sína hinstu hvílu.